Een rit gezien door de koplampen van een PV544 (1963)

Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben een PV544 en heb samen met een chauffeur en navigator deelgenomen aan de Targa Florio van 2013.

In het algemeen leid ik een gezapig leventje en breng de meeste tijd door, samen met de ‘dagelijkse’ auto, in de garage. Soms zijn er momenten waarop je denkt ‘er gaat wat gebeuren’. Zo’n moment is een keuring in Beesd . Dat is een teken dat er weer een lange reis op stapel staat. Zo ook deze keer. Nu moest ik weer eens voor 26 dagen aan de bak.

Bij de tweede etappe merkte ik al dat er niet zoveel anders was in vergelijking met vorige ritten. Drie keer hetzelfde punt passeren gebeurde nog steeds. Er wordt wat extra’s afgereden.

Tot Rome is er niet zoveel bijzonders. De wegen zijn goed en het verkeer loopt redelijk. Zuidelijk van Rome wordt het slechter. De wegen zijn duidelijk minder onderhouden en van vuilafvoer hebben ze ook niet veel kaas gegeten.

Mijn ervaring bij Napels wil ik u niet onthouden. Door een kleine wijziging in de navigatie belandden we rond het spitsuur in het centrum van Napels. Om precies te zijn bij het Centraal Station. Een stroom van auto’s welke zich stapvoets in beide richtingen wurmt door smalle straten tussen de ‘geparkeerde’ auto’s, discussierende bestuurders en de tegemoet komende scooters en sulky’s. De straten, ter breedte van de Kalverstraat, zijn geplaveid met kinderkopjes. Dat zou niet zo erg zijn indien men bij het ophogen van de straat rekening gehouden had met de putdeksels. Tot op zekere hoogte had men dat wel. De putdeksels lagen consequent 20 cm onder straatniveau. Ik verzeker u: het zijn er heel wat.

Mocht één van u willen oefenen in chaotisch verkeer en tevens de ophangingen en schokdemping willen testen, dan kan ik een bezoek aan Napels aanbevelen. Een rit tijdens de spits om het verkeer te testen, en een rit op een ‘rustig’ uur met de maximaal toegestane snelheid. Als u als bestuurder de eerste rit aan kan en de auto de tweede dan kunt u vast overal terecht.

Bij het verlaten van de parkeergarage van hotel Vesuvio waren mijn heupen weer eens te smal ingeschat hetgeen resulteerde in een schaafwond. De pilaar ging niet opzij.

Moderne navigatie blijkt niet altijd de oplossing. Als het technisch team niet even geholpen had met een normale kaart hadden we nu nog rondjes gereden op weg naar Villa San Giovanni. Wederom drie keer langs hetzelfde punt omdat een oprit naar de autostrada geblokkeerd was.

De oversteek van de straat van Messina ging, nadat de juiste pont gevonden was, probleemloos. Weinig verandering in wegen e.d.

De Etna stond vrijmoedig zijn as de atmosfeer in te slingeren. Resultaat was dat na een regenbui alle fraai gepoetste klassiekers bedekt waren met sluier van kleiachtig geel witte as. Over vele jaren zal forensisch onderzoek nog kunnen aantonen dat een bezoek aan Sicilië gebracht is. Bij mij is het doorgedrongen in alle mogelijke hoeken, gaten en spleten. Ook op plaatsen waar de poetser niet of nauwelijks bij kan.

Dit was de eerste douche. Over de tweede en derde later.

Hoewel het ultieme doel was de route van de Targa Florio te rijden, heb ik dit niet mogen meemaken. Maar wel een bezoek aan de Vallei der Tempels en aan het Santo Spirito klooster in Agrigento. Wederom een driemaal ervaring na het kloosterbezoek.

De navigatie voerde naar een punt waar een smalle, steil naar beneden gaande weg een smalle tunnel invoerde. Een bord met een grote P en naam gaf de indruk dat dit de toegang was naar een parkeergarage. Op de schreden teruggekeerd maar eindigden driemaal op hetzelfde punt. Toen de grote stap gewaagd en de tunnel ingereden. Steil naar beneden, net breed genoeg voor een personenauto. Aan het eind een haakse bocht en daarna weer steil omhoog. Het lukte net zonder schade of extra steken. De bevrijding was aan het eind. De weg naar de eindbestemming van die dag, maar niet zonder een derde keer langs de Vallei der Tempels.

Van de oversteek naar Sardinië heb ik weinig meegemaakt. Je wordt ergens onder in het schip opgeborgen en moet dan maar afwachten.

Sardinië, een verademing qua wegen e.d. in vergelijking met de voorgaande trajecten. Toch ook hier weer driemaal langs hetzelfde punt. Na een korte stop bij een (onbemande) benzinepomp voelde ik al een koude tocht door mijn maag gaan.

Afsluitdop van de tank laten liggen en zonder tanken verder gegaan. De oplettende Amazon nr. 2 waarschuwde even: 10 kilometer terug. De dop lag er nog. Dit tot grote tevredenheid van de navigator. Kon ze nog even kijken of de uitspanning waar we de eerste keer voorbij gereden waren geschikt was voor een korte stop. Meer dan dat.

Corsica is mooi met veel slingerende wegen, hoogteverschillen en verrassende vergezichten. In vergelijking met Italië is het een aangeharkt park.

Bij de oversteek naar Toulon kreeg ik mijn tweede douche. De wind had kracht 7 en de golven werden opgestuwd tot 5 meter. De ferry terminal van L’Ile Rousse ligt aan de beschutte kant. De weg daar naar toe voerde langs een kleine baai waar de wind pal in stond en de golven opstuwde tot ze op de rotsen in een fijne nevel kapot geslagen werden, welke door de wind verder over de weg gevoerd werd. In één keer kletsnat. Zout water. Ik voelde me als de Amazon onderdelen welke van Göteborg als deklading naar Antwerpen vervoerd werden. Zeer bevorderlijk voor de roestduivel.

De derde douche was een straal warm water in een wasstraat om in ieder geval het zout af te spoelen. De klei van de Etna is hardnekkiger. Er bleef een waas.

Voor een oude dame op mijn leeftijd was deze reis een hele inspanning maar met aantrekkelijke kanten. Extra aandacht van toeterende, fluitende en fotograferende Italiaanse bewonderaars(ters).

Alles wordt meer dan regelmatig gecontroleerd, de spanning van de banden, de koelvloeistof, het oliepeil.

Heel bijzonder is dat ik af en toe over de benen gestreeld werd. Dat voelt wel goed maar diende alleen om te controleren of ik niet te heet werd. Ik heb uit opmerkingen in de cabine begrepen dat mijn chauffeur in het zwembad zich in een paar benen vergist heeft en de verkeerde streelde. Gelukkig volgde er geen uitdaging tot een duel.

Nu ben ik weer terug op mijn vertrouwde stek en wordt er druk aan mij gewassen en gepoetst. Daarna moet ik naar de dokter voor mijn hart en moeten mijn gewrichten weer voorzien worden van voldoende vet.

Klaarstomen voor de Noordkaap naar ik vernomen heb.